W dniach 24-26 maja mogliśmy po raz kolejny uczestniczyć w cudownej ogólnopolskiej inicjatywnie Święto Stado. Ten rok charakteryzowały różne zmiany, między innymi nowe miejsce Święta jak i jego formuła. Od tego roku zmieniony został ryt Obrzędowy tak, aby uwzględniał zapisy z kazania Łukasza z Wielkiego Koźmina przedstawione przez prof. Krzysztofa Brachę na III Ogólnopolskim Zjeździe i Wiecu Rodzimowierczym w 2015 roku. Dokładne omówienie rytu, wszystkich zmian oraz ich zasadności przedstawił żerca ZWRP Ród Zbigniew Walkowiak w artykule „O potrzebie odnowy duchowej Święta Stado” zamieszczonym w 31 numerze magazynu Gniazdo. Artykuł jest również opublikowany w całości na stronie internetowej Gniazda.
Na miejsce przybyliśmy już w czwartek, żeby wspólnie z organizatorami i wolontariuszami przygotować miejsce na całe wydarzenie. Dzień upłynął nam na różnego rodzaju pracach i przygotowaniach do samego Święta, między innymi na ćwiczeniu choreografii przez osoby będące w Orszaku.
Piątek był tzw. Dniem Zielonym. W ten dzień najwięcej uwagi poświęciliśmy młodym ochotnikom, spośród których wybrani zostali Junak i Junoszka, czyli najmłodsze osoby wchodzące w skład Orszaku. Cały ten czas był bardzo wesoły i dynamiczny, obfitował w różne konkurencje oraz dużo tańców :). W ten dzień odbył się również Obrzęd otwarcia, przywitanie rusałek oraz postawienie słupa majowego.
Głównym dniem święta, zawierającym najwięcej elementów była sobota. To w ten dzień przywitaliśmy Orszak, z Boską Parą — Leli i Łado na jego czele. Bogowie otrzymali od nas wiele darów, a następnie wspólnie podążyliśmy do Boskiego Ognia, gdzie przeprowadziliśmy Obrzęd Główny. W trakcie Obrzędu żercy wielu gromad z całej Polski składali ofiary Bogom, Boskiej Parze oraz Przodkom. Pod koniec obrzędu reprezentanci gromad zrzeszonych w ZWRP Ród oraz osoby zaprzyjaźnione ze związkiem złożyły szczodrą ofiarę w podzięce za zakończenie długiego procesu rejestracji związku wyznaniowego. W trakcie Obrzędu byliśmy również świadkami pięknych wydarzeń — okazania oraz postrzyżyn. Po Obrzędzie nastąpił czas Boskiego Wesela — tańcom, śpiewom oraz zabawie nie było końca :).
W niedzielę nastąpił czas Obrzędu końcowego, odejścia Boskiej Pary, odprowadzenia rusałek i pożegnań z uczestnikami Święta. W tym miejscu należałoby zamieścić podziękowania wszystkim osobom, dzięki którym to Święto miało swój wyjątkowy charakter. Nie jestem w stanie wymienić tutaj wszystkich osób tak, by nikogo przypadkiem nie pominąć, dziękuję zatem po prostu każdemu z Was, kto przybył na Święto i w swój sposób dołożył swoją unikalną cegiełkę do tego wydarzenia. Cieszymy się, iż jako Chram Swargi mogliśmy przybyć z Podkarpacia i być również częścią tego Święta :).
Views: 70