Zapraszamy na kolejne spotkanie otwarte naszego Chramu 🙂. Na spotkaniu można będzie poznać członków naszej grupy, dowiedzieć się więcej o naszej działalności, Rodzimowierstwie Słowiańskim, jak i po prostu pogadać na tematy wszelakie w przyjemnej atmosferze i z ciekawymi ludźmi 😃. Na spotkanie zapraszamy w szczególności osoby, które chciałyby wspólnie z nami świętować Noc Kupały. Na spotkaniu będziemy mogli opowiedzieć o tym święcie oraz odpowiedzieć na Wasze pytania.
Na spotkanie zapraszamy w sobotę 8 czerwca na godzinę 16:00 w okolicach Studni (Rzeszów, Podkarpackie) aby bez większych problemów się wspólnie odnaleźć. Będziemy też cały czas dostępni na Messengerze.
Czwartego maja wyruszyliśmy w podróż, wgłąb naszego województwa przez malownicze tereny Bieszczad. Choć dla większości, droga trwała kilka godzin i nie obyła się bez drobnych niespodzianek, ruszyliśmy z dobrymi nastrojami, które nie opuściły nas do powrotu.
Obrzęd Dziadów Wiosennych przeprowadziliśmy w Porażu, niedaleko Sanoka. W miejsce takie wybraliśmy się na zaproszenie Rodzimowiercy mieszkającego w tamtych terenach, a którego mieliśmy przyjemność poznać na zeszłorocznej Nocy Kupały. Podczas Obrzędu w pierwszej kolejności zwróciliśmy się do Bogów, chociaż Święto należało do naszych Przodków. Bogów prosiliśmy o opiekę nad naszymi Przodkami oraz o zapewnienie bezpiecznej drogi ptakom wędrownym, które w tym czasie wracają w nasze strony niosąc ze sobą dusze naszych Dziadów. Nie zabrakło wspominek, wielu emocji związanych z nimi, poleciało kilka łez, słychać było trochę śmiechu. W czasie Obrzędu, tuż przy ogniu, otoczone zniczami, towarzyszyły nam pamiątki po Przodkach, nie tylko w formie zdjęć, ale również prywatnych rzeczy. Jeden z takich przedmiotów sięga nawet XIX wieku. Przez zebrane pamiątki toczyliśmy pisanki aby zapewnić naszym Przodkom siłę, podtrzymać pamięć o nich oraz zaprosić ich duchowe pierwiastki w kolejne pokolenia naszych Rodów, jeżeli nadarzy się taka możliwość. Po Obrzędzie naturalnie zasiedliśmy przy stole by zacząć biesiadę, a Święty Ognień trwał ogrzewając nas i naszych Przodków, którzy mogli przez ten wyjątkowy czas biesiadować wspólnie z nami.
Następnego dnia wybraliśmy się do Muzeum Budownictwa Ludowego w Sanoku, stopy nieco nam dokuczały od chodzenia (w końcu skansen liczy sobie aż 38 arów, natomiast oczywiście główne ścieżki zwiedzania nie obejmują całego terenu), ale warto było. Miejsce jest bardzo urokliwe, a po rozmowie z Przewodnikiem jak i samych eksponatach widać było miłość i pasję do swojej pracy. Miło było również odnaleźć w zachowanych budowlach, przedmiotach jak i zapisanych zwyczajach echa odległej (nawet dla osób z tamtych czasów) przeszłości, z której my obecnie staramy się czerpać.
